Ineke Ruys (70) is al drie jaar met pensioen, maar denkt nog lang niet aan stoppen. Als de Zonnehuisgroep haar belt (en dat gebeurt vaak), zegt ze altijd “ja”.
Ineke bruist van de energie. Stilzitten is geen optie, ook al staat de teller inmiddels op 70 lentes. Jarenlang werkte ze als schoonmaakster en horecamedewerker in verschillende Rotterdamse ziekenhuizen, én voor de bakker in Vlaardingen. Sinds 2023 staat ze achter de counter in Brasserie ’t Huis, het sfeervolle restaurant van de Zonnehuisgroep in Vlaardingen. “Minimaal tien uur per week”, zegt ze. “Want ze hebben me hard nodig.” Daarnaast werkt ze nog steeds in de bakkerij, waar ze op een goede ochtend zo’n drieduizend ijzerkoekjes bakt, een Vlaardingse delicatesse met kaneelachtige smaak.
Zorgzaam karakter
Terug naar de brasserie. Met haar gulle lach en vlotte babbel is Ineke een graag geziene verschijning. Zowel onder de bewoners en (revaliderende) cliënten van de Zonnehuisgroep, als haar collega’s. Ineke’s leeftijd is wellicht een voordeel; veel cliënten zijn van haar generatie. “Sommigen zijn zelf jonger”, zegt ze. “Dat is soms best confronterend. Je ziet veel hulpbehoevende mensen; dan denk je onwillekeurig wel eens aan je eigen vergankelijkheid.” Toch zou ze geen moment zonder kunnen. Behalve die tomeloze energie speelt ook haar zorgzame karakter een rol. “Ik heb vier oudere broers gehad”, vertelt ze. “Daar heb ik mijn halve leven voor gezorgd, vooral als ze weer eens alleen waren. Ook mijn schoonvader was hulpbehoevend. Dan zorgde ik voor het eten en hielp ik mee met schoonmaken. Een vakantie zat er niet in, maar ik deed het met liefde. Nu heb ik alleen nog een zus, die is 90. Die is nog net zo kwiek als ik.”
Betrokken blijven
Ineke is al 53 jaar gelukkig met dezelfde man. “Hij werkt ook bij de bakker, als bezorger. Misschien is dat wel het geheim van een goed huwelijk, dat je allebei nog genoeg te doen hebt. Zo blijf je betrokken bij de maatschappij. Ik vind het leuk om met mensen om te gaan, én om ze te helpen. Andersom zijn die mensen ook weer goed voor mij.” Met haar ervaring brengt ze een stukje rust in de brasserie. Ineke: “Als het druk is, kan er weleens wat stress ontstaan. Dan probeer je iedereen toch een beetje tot rust te manen.” Officieel is ze al drie jaar met pensioen, maar als de brasserie haar vraagt, staat Ineke binnen no-time achter de counter. “Ik zeg altijd ja”, lacht ze. “Vorige week heb ik zelfs 40 uur gewerkt. Er zijn ook te weinig medewerkers natuurlijk. Zo lang dit zo blijft, zeg ik “ja”. Mijn kinderen zeggen soms: ‘Ma, doe nou eens rustig aan en ga eens genieten’. Maar heel eerlijk: dit ís genieten.”
Uit Served 1 2025.