Op de niet-westerse afdeling van Het Woolde in Hengelo varieert het menu van kofte tot kuru fasulye. Hier eten de overwegend Turkse bewoners met elkaar en de medewerkers. Verzorgende Pascal Prins is fan van het Turkse eten en weet alle smaken goed te combineren, onder het kritische oog van de bewoners.
“Weet je hoe je Turkse rijst maakt?”, vraagt Pascal. “Eerst bak je vermicelli in een pan met boter. Dan doe je er risotto bij, met zout en kruiden. Vervolgens voeg je bij elke kom rijst, twee kommen water toe en een bouillonblokje.” Terwijl Pascal aan het fornuis staat, wordt hij op de vingers gekeken door een bewoonster. “Heb je wel genoeg water?”, vraagt ze. Pascal moet lachen. “Een Nederlander die Turks kookt, daar kunnen ze maar moeilijk aan wennen.”
Vandaag eten de bewoners kuru fasulye, een witte bonenstoofpot met vlees en tomatensaus. Morgen dolma (gevulde paprika’s) en de dag erop kofte met rijst. Het moge duidelijk zijn; op de niet-westerse afdeling van Carintreggeland Huis Het Woolde zijn Turkse bewoners (met dementie) in de meerderheid. “Dit zijn veelal de eerste arbeidsmigranten die naar Nederland zijn geëmigreerd”, zegt Pascal. “Bijvoorbeeld om in de Twentse textielindustrie te werken.”
Terug naar vroeger
Volgens Pascal is de tijd voorbij dat Turkse ouderen alleen nog binnen de familie worden verzorgd. “Sommige families kunnen hun ouderen gewoon niet meer zelf verzorgen”, zegt hij. “Voor hen komt deze afdeling als geroepen. De meeste woonlocaties kennen geen afzonderlijke afdelingen, waardoor veel niet-Westerse bewoners zich nogal geïsoleerd voelen. Dit geldt al helemaal voor mensen met dementie. Deze mensen grijpen terug op vroeger en alles wat bekend is; van cultuur tot religie en eten. Op een eigen afdeling kunnen we ze beter ondersteunen in de beleving van hun cultuur. Ik merk en voel dat de bewoners en familie dit zeer fijn vinden. Dat geeft ze rust en is dat is zeer waardevol.”
Rijke smaken
De betrokkenheid van de families blijft groot. Sommige familieleden bereiden op vrijwillige basis de maaltijd en ook de moskee levert vrijwilligers. Anderen ‘tippen’ Pascal over de lekkerste Turkse gerechten. Overigens staat hier ook ‘gewoon’ nasi of bami op het menu. Of kipschnitzel en kabeljauwfilet. Met Hollandse stamppot doe je ze minder een plezier, zo blijkt. “Veel bewoners vinden Nederlands eten nogal flauw”, zegt Pascal. “De Turkse keuken is over het algemeen vrij zout en kruidig. Of machtig, door het gebruik van boter. Zie de manier waarop ze hun rijst koken. Niet in een pan vol water, maar gemengd met gebakken vermicelli, zout en kruiden; voor extra smaak aan de rijst. Ik moet zeggen: sinds ik hier mee-eet vind ik de Hollandse pot ook wat aan de flauwe kant.”
Kijken en ‘snoepen’
Pascal spreekt al een aardig woordje Turks en heeft zich de Turkse manier van koken goed eigen gemaakt. En dat zónder koksopleiding. “Het is leren in de praktijk”, zegt hij. “Door goed de recepten te volgen. Na verloop van tijd weet je wel hoe het moet.” Voor de kuru fasulye stooft hij de witte bonen met hacheevlees en tomatenpasta in een snelkookpan. Inclusief zout, paprikapoeder, laurier en een bouillonblokje. Alles wordt vers bereid. “Voor de smaak, de geur en de beleving”, zegt Pascal. “Vaak komen de bewoners even kijken, om te zien of je het wel goed doet. En om te snoepen, want als je even niet oplet, ben je zo je paprika kwijt.” Hoewel déze bewoners geen Kerst vieren, komt er in december toch een speciaal menu op tafel. Pascal: “Anders is het verschil met de andere afdelingen wel erg groot. Maar het echte feest vindt medio 2024 plaats, met eerst het Suikerfeest en dan het Offerfeest. Tijdens het Suikerfeest verzorgt een cateraar het buffet en maken onze Turkstalige collega’s de lekkerste gerechtjes. Dan viert de bovenste verdieping feest!”
Uit Served 4 2023.