Eric Hoorndijk (26) was als gastheer bij Mr. Mofongo breed inzetbaar. Van bar tot terras, liefst als aanspreekpunt om gasten te begeleiden naar hun tafeltje.
Maar diep van binnen twijfelde hij wel eens. Zou hij het gaan proberen in de zorg? Werken met geestelijk gehandicapten? Na een vergeefse poging om een stageplek te vinden besloot hij zijn droom even in de ijskast te zetten.
Tot Mr. Mofongo de handen ineen sloeg met Zonnehuisgroep Noord. Medewerkers van het Groningse restaurant werden tijdens de Corona periode gedetacheerd bij de zorginstelling om het zorgpersoneel te ondersteunen met dagelijkse bezigheden. Koffie en middageten rondbrengen, wandelen met de bewoners, een spelletje doen of gewoon een praatje hier en daar. De uitgelezen kans voor Eric om te ontdekken of de zorg iets voor hem zou zijn!
Maar zo gemakkelijk wilde Mr. Mofongo het horecatalent niet laten gaan. Het was de bedoeling dat hij zou blijven om te helpen met afhaalbestellingen en gereed zou staan voor als de (terras)deuren weer geopend konden worden. Uiteindelijk wist hij zijn werkgever toch te overtuigen en begon hij aan zijn ‘snuffelstage’. Proeven van de zorg!
Horeca vs zorg
Is het werk heel anders dan de horeca? “Op het eerste gezicht niet. We worden ingezet als extra handjes voor het zorgpersoneel, dus we zijn er voornamelijk om extra aandacht aan de bewoners te geven. We kletsen veel met ze en dat is heel gezellig.”
Wel kwam er de eerste weken een explosie van informatie op hem af. “Iedere bewoner heeft zo zijn eigen verhaal. Je wil het onthouden om bij een volgende ontmoeting verder in gesprek te gaan. Dat is soms best heftig.”
Dankbaarheid
Ook de dankbaarheid van bewoners voor een kwartiertje persoonlijke aandacht bracht hem de nodige emoties. “Een kwartier is zó kort. Je kunt je niet voorstellen dat je zelf in die situatie belandt waarin je zo eenzaam bent.”
Langzaamaan kreeg Eric steeds meer mee van de werkzaamheden van het zorgpersoneel. “Ik heb echt inzicht gekregen in wat de zorg inhoudt. Dat is zoveel meer dan je ziet. Iemand naar bed helpen, verzorgen en wassen, je komt heel dichtbij. Ik wilde eerst kennismaken met de bewoners en een klik voelen voordat ik volledig mee zou gaan helpen.”
Koosnaampje
Dat hij één van de weinige mannen is onder het personeel kunnen de bewoners wel waarderen. Vooral de heren. “Lekker een beetje zeveren als mannen onder elkaar. Ik noem de bewoners ook wel liefkozend ‘mijn oudjes’.”
En niet alleen de bewoners, ook het personeel is erg op Eric gesteld. “Ze vroegen me steeds vaker: wil je niet blijven werken in de zorg?” Hij ging het gesprek aan en kreeg een mooie kans om als leerling aan de slag te gaan. 20 uur per week bij Zonnehuisgroep Noord en één dag per week naar school. Over 2,5 jaar hoopt Eric zijn diploma verpleegkunde op zak te hebben.
Horeca én zorg
En Mr. Mofongo? Die is hem voorlopig nog niet kwijt. Eric blijft zijn horecawerkgever parttime ondersteunen bij de heropening en heeft veel zin om ook daar weer volop te kletsen met de gasten!
